Het kapitaal stelt zijn belangen elders in de wereld veilig, waar ook Nederlandse wapenbedrijven van profiteren. Het is tijd om vandaag duidelijk nee te zeggen tegen de voortgaande militarisering in ons land en in de wereld. We hebben een nieuwe minister van Defensie, maar zij gedraagt zich evenals haar voorgangster als een minister van Oorlog — zoals haar ministerie in de vroegere jaren feitelijk ook heette.

De naam is veranderd. Maar wat is er defensief aan het uitzenden van militairen ver van ons grondgebied? Wat is er defensief aan, om de wensen van de agressieve Amerikaanse president Trump tegemoet te komen door de bewapeningsuitgaven te verhogen?

Plotseling is steeds meer van het Nederlandse wapenarsenaal versleten. Munitie, schepen, er zijn allemaal miljoenen voor nodig. Maar als het al waar is, dan is dat niet voor de verdediging van Nederland gebeurd, maar om de belangen van het kapitaal in andere delen van de wereld veilig te stellen, waar ook Nederlandse wapenbedrijven — en wij zijn een van de grootste wapenexporteurs in de wereld — van profiteren.

Daarom zeggen wij: stop de bewapeningswedloop. Stop het uitzenden van militairen naar andere regio’s in de wereld.

Wij hebben in Nederland eerder stop gezegd: in 1978, met de leuze Stop de Neutronenbom. We hebben massaal stop gezegd tegen de kruisraketten en onze roep kreeg onder de naam Hollanditis weerklank in de wereld, in een breed verzet tegen de oorlog. Ik realiseer me dat de meeste van de hier aanwezigen toen nog niet geboren waren. Het initiatief kwam van de communisten, een relatief kleine maar strijdbare groep in de Nederlandse samenleving. Zij waren in staat een onverdeelde beweging in gang te brengen.

Wat als een kleine actie begon, groeide uit tot een wereldwijd besef dat oorlog en bewapening niets goeds brengt. Er werden honderdduizenden handtekeningen opgehaald — niet via Facebook, maar in buurten, op markten, in bedrijven en op universiteiten, waar met de mensen gesproken werd.

Er werden stickers geplakt, buttons gedragen en in sommige Amsterdamse straten hingen de affiches “Stop de N-bom” bijna huis aan huis voor de ramen. Er werd een internationaal forum georganiseerd met Europese vredesorganisaties uit Oost- en West-Europa.

De Neutronenbom is er niet gekomen!

Er is ook een belangrijke les uit deze actie: om te winnen is organisatie nodig. Zonder organisatie kan geen macht worden gevormd. Vandaag staan wij hier op het Spui. Maar als wij het goed doen zal ook deze beweging tot een massaprotest uitgroeien. Het besef dat de oorlog geen wet der natuur is, maar door mensen wordt gemaakt en dat wij vredelievende mensen de oorloghitsers kunnen tegenhouden. Ook degenen die in Den Haag denken het geld — dat wij nodig hebben voor de gezondheidszorg, het onderwijs en de sociale en culturele voorzieningen — te kunnen besteden aan wapens die mensen en steden vernietigen, die dood en verderf zaaien.

Daarom staan wij hier. Om het leven te verdedigen!

Niet alleen het leven in Nederland, maar ook in de landen van de wereld waar onze soldaten naartoe worden gestuurd voor de belangen van hen die hun geld aan de wapens en aan het onderdrukken van andere volkeren verdienen.

Wij, jongeren en ouderen die hier staan, beseffen dat de vrede niet alleen middels verkiezingen kan worden geregeld maar dat daarvoor de stem van het volk in de actie moet worden gemobiliseerd.

Strijdbaar vooruit! Voor de vrede en tegen de oorlogsbegroting van dit kabinet!

Toespraak op de manifestatie Stop de oorlogsmissies van het Amsterdams Vredesinitiatief (AVI) 3 december 2017 op het Spui in Amsterdam